นิทานชุด จากแรงบันดาลใจ เจ้าหญิงขี้อิจฉา
บันทึกของนักเขียนนิทาน โทรศัพท์หาแม่
บันทึกของนักเขียนนิทาน โทรศัพท์หาแม่
ความรักมีพลังอันยิ่งใหญ่ การมอบความรักให้แก่กันจึงเป็นสิ่งวิเศษอย่างหนึ่งของโลก
นิทานบันทึกการอ่าน นิทานอ่านง่าย นิทานกล่อมน้อง
นอกจากที่ชายหนุ่มจะมีความสุขแล้ว เหล่าบรรดาต้นไม้ที่อยู่ในสวนเอง ต่างก็มีความสุขไม่แพ้ชายหนุ่มด้วยเหมือนกัน เพราะนอกจากที่ชายหนุ่ม จะคอยรดน้ำพรวนดินให้แก่พวกมันอย่างเอาใจใส่ พวกมันยังรู้สึกอบอุ่นใจทุกๆ ครั้ง เวลาที่ชายหนุ่มเดินมาลูบตามเปลือกลำต้น เพื่อปลุกให้พวกมันตื่นขึ้นมารับแสงแดดในยามเช้า นอกจากนี้ พวกมันยังหลับได้อย่างสบายใจ เพราะชายหนุ่มมักจะมานั่งร้องเพลงกล่อมและอยู่เป็นเพื่อนพวกมันจนดึกดื่นค่อนคืน
อาการของหญิงสาวไม่สู้ดีนัก เธอตัวร้อนจัด แถมยังมีอาการหนาวสั่นอยู่เกือบตลอดเวลา ชายหนุ่มจำเป็นต้องดูแลหญิงสาวอย่างใกล้ชิด ตั้งแต่เช้าจรดค่ำและตั้งแต่ค่ำจรดเช้า จนกระทั่งอาการของหญิงสาวค่อยๆ ทุเลาลง
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายหนุ่มอยู่คนหนึ่ง เป็นคนดูแลสวนของพระราชา นิทานรักของสองเรา ชายหนุ่มคนนี้รักงานดูแลสวนมาก เพราะงานดูสวนให้พระราชานั้น เป็นงานที่ครอบครัวของเขาทำสืบต่อกันมาหลายชั่วรุ่น ด้วยเหตุนี้ ตลอดเวลาที่เขาได้เข้าไปทำงานในสวน เขาก็จะมีความรู้สึกเหมือนกับว่า เขากำลังเจริญรอยตามสิ่งดีๆ ที่พ่อของปู่ของพ่อของปู่ของพ่อของเขาได้เคยทำเอาไว้ ซึ่งนั่นก็ทำให้ชายหนุ่มคนนี้มีความสุขมาก
ในวันต่อ ๆ มา ฮัคก็ยังคงตื่นออกไปทำงานแต่เช้าและกลับบ้านค่ำกว่าปกติอีก ฮัคบอกน้องสาวว่าไม่ต้องรอกินข้าว…ให้กินก่อนได้เลย แม้ฮัคจะยังคงยิ้มแย้มและใจดีไม่แปรเปลี่ยน แต่ยูกลับกังวลว่าพี่ชายอาจรักเธอน้อยลง เด็กผู้หญิงที่กำพร้าพ่อแม่อย่างยูจึงรู้สึกเหงามาก ยูกลัวว่าพี่ชายจะไม่รักเธอเหมือนเดิมอีกแล้ว
ชายหนุ่มเดินคอตกกลับมาที่สวน แล้วขึ้นไปนั่งร้องไห้บนต้นไม้ตามลำพัง ชายหนุ่มคงไม่รู้หรอกว่า ในเวลาที่เขากำลังเศร้าโศกอยู่นั้น เหล่าบรรดาต้นไม้ที่อยู่ในสวนก็พลอยโศกเศร้าตามเขาไปด้วย
อยากจะเขียนมันให้สวยงามให้เหมือนที่วาดฝันไว้ด้วยกัน
เมื่อลูกยีราฟสังเกตเห็นความสุขที่เกิดขึ้นจากการเป็นผู้ให้และความสุขที่ได้จากการเป็นผู้รับ มันจึงตักอาหารในปิ่นโตของตัวเองแบ่งให้เพื่อนคนนั้นคนนี้ รวมทั้งตักแบ่งให้ลูกหนูด้วย
นิทานแสนสนุก นิทานเพื่อนและมิตรภาพ หนูกับช้าง
เช้าวันหนึ่ง ขณะที่พ่อไก่กำลังคุ้ยเขี่ยหาอาหารบนลานดิน ก็เขี่ยเจอพลอยเม็ดงามส่องประกายวิบวับ จึงรำพึงขึ้นว่า ถ้าช่างทองมาเห็นพลอยงามเม็ดนี้ คงจะดีใจมาก แต่สำหรับข้าแล้ว ข้าวแค่เม็ดเดียว ยังมีค่ามากกว่าพลอยเม็ดโตเสียอีก ในที่สุด พ่อไก่ก็เลิกสนใจพลอยเม็ดนั้น แล้วหันไปขุ้ยเขี่ยหาอาหารของตัวเองต่อไป